Πάμελα Λύτρα, ελεύθερη επαγγελματίας, κειμενογράφος-αρθρογράφος

Πάμελα Λύτρα, απόφοιτη 2000, Β’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού

Αγαπητή Πάμελα, σε καλωσορίζουμε στην ιστοσελίδα των αποφοίτων των Αρσακείων – Τοσιτσείων Σχολείων. Από ποιο Αρσάκειο αποφοίτησες και πότε;

Αποφοίτησα από το Β’ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού, το έτος 2000.

Θυμάσαι κάτι ενδιαφέρον ή χαρακτηριστικό που θα ήθελες να μοιραστείς;

Το ενδιαφέρον είναι ότι έχω μνήμες από την πρώτη μέρα, που μπήκα σε σχολική τάξη του Αρσακείου και με εντυπωσίασε η ενισχυμένη γνώση που είχαν τα παιδιά που φοιτούσαν εκεί από το Δημοτικό, γιατί εγώ ήρθα πρώτη Γυμνασίου. Το συγκινητικό από την άλλη είναι ότι η παρέα του σχολείου μου υπάρχει ακόμη –παρόλο που έχουμε σκορπιστεί σε διάφορα μέρη του κόσμου– με τους περισσότερους να ανταλλάσσουμε κουμπαριές, ώστε να αναβαθμίσουμε τη σχέση μας σε «συγγένεια» (ή και εκτός εισαγωγικών).

Τι σπούδασες μετά την αποφοίτησή σου;

Σπούδασα στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ κατά τα δύο τελευταία έτη του πανεπιστημίου φοιτούσα παράλληλα στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας.

Πώς εξελίχθηκες επαγγελματικά μετά τις σπουδές σου;

Ξεκίνησα να εργάζομαι αμέσως ως δημοσιογράφος, καθώς αυτός ήταν ο κλάδος που από πολύ μικρή με ενδιέφερε. Εργάστηκα συνειδητά σε όλα τα Μέσα (έντυπο Τύπο, τηλεόραση, ραδιόφωνο), ώστε να ανακαλύψω τι μου ταιριάζει περισσότερο. Τελικά το βρήκα, ήταν η αρθρογραφία. Την περίοδο της οικονομικής κρίσης έμεινα χωρίς δουλειά, σε μια εποχή που η δημοσιογραφία στην Ελλάδα υποβαθμιζόταν, ενώ αντίστοιχα προωθούνταν το κομμάτι του digital περιεχομένου. Έτσι και με συνεχή σεμινάρια, που φροντίζω ακόμη να κάνω κάθε χρόνο, άνοιξα τη δική μου επιχείρηση ως κειμενογράφος, το GoogleLovesMe. Αρκετά πρόσφατο εγχείρημά μου είναι και το site συνεντεύξεων LetsTalk.gr.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο –και μάλιστα γυναίκα– σήμερα να ανοίξει δική του επιχείρηση;

Είναι εύκολο να την ανοίξει και εξαιρετικά δύσκολο να τη συνεχίσει. Οι δυσκολίες στο ελεύθερο επάγγελμα είναι περισσότερες από αυτές που φαντάζεται κάποιος, αλλά το θέμα είναι να πιστεύουμε στις επιλογές μας και να τις στηρίζουμε. Το καλό με εμάς τις γυναίκες που είμαστε ελεύθερες επαγγελματίες είναι ότι γνωρίζουμε πώς να επιμένουμε και να βρίσκουμε λύσεις στα όποια εμπόδια συχνά προκύπτουν. Αν όμως πάμε τη συζήτηση ένα βήμα παραπέρα, μια γυναίκα που θα γίνει μητέρα και θα παραμείνει ελεύθερη επαγγελματίας έχει έναν διπλά δύσκολο και πιεστικό δρόμο να διανύσει.

Ποιος ήταν ο στόχος σου όταν ίδρυσες το googlelovesme;

Αρχικά να έχω δουλειά, μετά να έχω μια δική μου δουλειά για την επιτυχία ή αποτυχία της οποίας θα έχω την ευθύνη και τέλος να συνεχίσω να δημιουργώ πάνω στον τομέα που ήθελα και γνώριζα.

Σε ποιους απευθύνεται και ποιες ανάγκες καλύπτει το Let’s Talk;

Ωραία ερώτηση, γιατί σε μια εποχή υπερπληροφόρησης ξεχωρίζει ο επαγγελματίας που καλύπτει συγκεκριμένες ανάγκες μας. Μια προτροπή για σκέψη, έμπνευση και Το Let’s talk λοιπόν είναι ένα site συνεντεύξεων και ανθρώπινων ιστοριών. Αποτελεί την ανθρωποκεντρική προσέγγιση της δημοσιογραφικής συνέντευξης, της έρευνας και του ρεπορτάζ-συζήτηση.

Η προσέγγιση αυτή αφορά τόσο στα συνεντευξιαζόμενα πρόσωπα όσο και στα θέματα που συζητάμε μαζί τους. Ο στόχος είναι η ανάδειξη της ανθρώπινης πλευράς για Real-life events και Real-life issues, η έμπνευση μέσα από αυτή την ανάδειξη και η απελευθέρωση-λύτρωση από κάποια ταμπού, προβληματισμούς και σκέψεις που μας «κρατούν πίσω», ενώ μπορούμε να «συνεχίσουμε μπροστά».

Μέσα από την εμβάθυνση σε περιγραφές ανθρώπων, κοινοτήτων και ζητημάτων, με σύντομες και συγκεκριμένες αναφορές αλλά και μέσα από τα γεγονότα, η τέχνη του (documentary) journalism θα μας κάνει να σκεφτούμε, να εμπνευστούμε και να συζητήσουμε ανοιχτά, αληθινά.

Τέλος το συγκεκριμένο project καλύπτει και δικές μου ανάγκες, γι’ αυτό προσέχω πολύ τους συνεντευξιαζόμενους που επιλέγω, ακόμη κι αν κάποιες φορές δεν είναι αυτό που λέμε «εμπορικοί».

Τι σε τράβηξε σε αυτό που λέγεται «documentary journalism»;

Η έρευνα και η επικοινωνία με τους ανθρώπους, που αφηγούμαστε και αναδεικνύουμε την ιστορία τους.

Η αρθρογραφία σου έχει θεματικό προσανατολισμό ή σε κατευθύνει η επικαιρότητα;

Και τα δύο, ανάλογα με το μέσο για το οποίο γράφω, αλλά και το κοινό στο οποίο απευθύνομαι. Γενικά όμως τα τελευταία χρόνια προτιμώ τα ανθρωποκεντρικά θέματα. Για παράδειγμα στο travel.gr, που αρθρογραφώ εκτός του letstalk.gr, κάνω πάλι ανθρωποκεντρικές συνεντεύξεις στη στήλη People.

Τι σε ώθησε να γράψεις παραμύθια;

Το παιδικό όνειρό μου να γράφω παραμύθια και η ενήλικη ανάγκη μου να προσφέρω κάτι κοινωνικά γενικά και στα παιδιά ειδικά.

Μιας και απευθύνεσαι σε παιδιά, πιστεύεις ότι τα παραμύθια πρέπει να έχουν διδακτικό στόχο;

Όχι απαραίτητα. Το ηθικό δίδαγμα είναι μεν διαχρονικό, αλλά υπάρχουν κι αυτές οι φορές που η επίκληση στο συναίσθημα, τη συνείδηση ενός παιδιού φέρνει ένα πιο σπουδαίο αποτέλεσμα. Επίσης μέσα από την ταύτιση του παιδιού πιστεύω πως έρχεται και η διδαχή.

Εκτός από την αρθρογραφία και τη συγγραφή ασχολείσαι και με άλλα πράγματα σε ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό επίπεδο;

Σε επαγγελματικό επίπεδο νομίζω ότι έχω ολοκληρώσει τις αναζητήσεις μου. Επέλεξα με τι θα ασχοληθώ, με κοινό παρονομαστή όλων τη γραφή. Σε ερασιτεχνικό επίπεδο ασχολούμαι επίσης όλη μου τη ζωή με τον χορό, τον οποίο δε σταμάτησα σχεδόν ποτέ, γιατί μου δίνει αυτοπεποίθηση, ελευθερία και με ξεκουράζει να μαθαίνω.

Η παιδεία που έλαβες στο Αρσάκειο σε στήριξε για τη μετέπειτα πορεία σου, την επαγγελματική και την προσωπική;

Με στήριξε πολύ, καθώς είχα μάθει να δουλεύω σωστά και ολοκληρωμένα. Επίσης αξίζει να αναφέρω ότι με στήριξαν και με στηρίζουν και οι συμμαθητές-μαθητές του Σχολείου, όπως φυσικά κάνω κι εγώ με τη σειρά μου. Επαγγελματικά λοιπόν έμαθα να δουλεύω σκληρά και με στόχο. Προσωπικά είχα τον τρόπο να διεκδικώ, εφόσον έχω τη γνώση (ή την τόλμη, γιατί κι αυτή χρειάζεται) και έμαθα να «σηκώνω το χέρι μου» όταν πραγματικά έχω κάτι να πω.