Γρηγόρης Κυριάκου, Β΄ Αρσάκειο-Τοσίτσειο Λύκειο Εκάλης, απόφοιτος 2021
Αμέτρητες περιστάσεις της σχολικής μου ζωής θα μείνουν χαραγμένες για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό μου. Από την πρώτη φορά που έπαιξα βιολί στη σχολική εορτή, στους αγαπημένους μου δασκάλους του δημοτικού, στην πρώτη ημερήσια εξόρμηση, την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο, την πρώτη πολυήμερη εκδρομή, το πρώτο MUN, τις διακρίσεις σε μεταγενέστερα συνέδρια, την πρώτη επαφή με την ιατρική μάσκα και όχι, όπως προσδοκούσα, στο πανεπιστήμιο ως φοιτητής ιατρικής δηλαδή, αλλά στην καθημερινότητά μου, πρώτη φορά τόσες ώρες μπροστά σε μια οθόνη, πρώτη φορά ακατανίκητη επιθυμία να γυρίσω στο σχολείο… Και σε όλο αυτό συνοδοιπόροι μου οι γονείς μου, οι καθηγητές μου, και προπαντός οι φίλοι μου, τους οποίους προσπαθούσα όλα αυτά τα χρόνια να τους κάνω να γελάνε (αποτυχημένα αρκετές, περισσότερες από όσες θα έπρεπε, φορές), να τους στηρίζω (επιτυχημένα ελπίζω), να τους συμπαραστέκομαι και να τους προσφέρω τη βοήθειά μου όσο πιο απλόχερα μπορώ. Οι φίλοι μου, που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ψιλοχαθήκαμε, αλλά με όσους δεν έγινε αυτό ανταλλάξαμε ρόλους: αυτοί με στήριζαν, μου συμπαραστέκονταν και με βοηθούσαν στις δυσκολίες που αντιμετώπισα. Σας ευχαριστώ όλους, που με κάνατε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Σας χρωστάω.
