Άρτεμις Κίνια, υπεύθυνη πολιτιστικής επικοινωνίας και διοργάνωσης εκδηλώσεων, οικονομολόγος. Ιδρύτρια της σελίδας @arte_thetraveller 

Άρτεμις Κίνια, απόφοιτη 2013,  Β΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού

Υπεύθυνη πολιτιστικής επικοινωνίας και διοργάνωσης εκδηλώσεων, οικονομολόγος. Ιδρύτρια της σελίδας @arte_thetraveller

Αγαπητή Άρτεμις, καλώς ήρθες στην ιστοσελίδα των αποφοίτων των Αρσακείων – Τοσιτσείων Σχολείων.

Καλώς σας βρήκα. Χαίρομαι που είμαι μαζί σας.

Από ποιο σχολείο αποφοίτησες και πότε;

Ήμουν μαθήτρια στο Αρσάκειο Ψυχικού από το νηπιαγωγείο και αποφοίτησα το 2013 από το Β΄ Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι 13 χρόνων, και κυριολεκτικά ταξίδι, αφού έμενα στη Γλυφάδα.

Άξιζε τον κόπο όλη αυτή η ταλαιπωρία;

Σίγουρα άξιζε από κάθε άποψη. Όχι μόνο για την εκπαίδευση και την παιδεία που λάβαμε, αλλά και για τους καθηγητές μας, καθώς και τις φιλίες ζωής που δημιουργήσαμε στο Σχολείο. Συγκεκριμένα, με τον καλύτερο μου φίλο ήμασταν συμμαθητές από το νηπιαγωγείο και παραμένουμε φίλοι μέχρι σήμερα. Έχουμε ακόμα τις φωτογραφίες από την παρέλαση του νηπιαγωγείου.

Τι έκανες στη συνέχεια, μετά την αποφοίτησή σου από το Αρσάκειο;

Σπούδασα Δημόσια Διοίκηση στη Σχολή Επιστημών Οικονομίας και Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου. Το πρόγραμμα σπουδών, με συνολικά 52 μαθήματα, κάλυπτε τρεις βασικούς επιστημονικούς τομείς: την οικονομία, το δίκαιο και τη διοικητική επιστήμη, πεδία απαραίτητα σχεδόν σε κάθε επαγγελματική κατεύθυνση. Με την απόκτηση του πτυχίου μου και ως οικονομολόγος, είμαι εγγεγραμμένη στο Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΟΕΕ). Κατά το τελευταίο έτος των σπουδών μου πραγματοποίησα την πρακτική μου άσκηση στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), στο παλιό εργοστάσιο ΦΙΞ. Λίγο αργότερα ξεκίνησα να εργάζομαι στον τομέα της πολιτιστικής επικοινωνίας, αρχικά στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης το 2019, στο Γραφείο Τύπου, με αφορμή την έκθεση «Πικάσο και Αρχαιότητα. Γραμμή και Πηλός». Εκεί είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με διεθνείς πολιτιστικούς φορείς, όπως τα Μουσεία Πικάσο σε Παρίσι και Μάλαγα, αλλά και με σημαντικούς χορηγούς επικοινωνίας.

Σημαντικές εμπειρίες για κάποιον που μόλις πήρε το πτυχίο του! Πώς συνέχισες λοιπόν;

Οι εμπειρίες μου στο ΕΜΣΤ και στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ενίσχυσαν την απόφαση μου να συνεχίσω τις σπουδές μου στο Μιλάνο, όπου ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στη Διαχείριση Πολιτιστικών Οργανισμών (Arts & Cultural Management). Παράλληλα, εντάχθηκα στο τμήμα επικοινωνίας της Pinacoteca di Brera. Ολοκληρώνοντας τις μεταπτυχιακές μου σπουδές, επέστρεψα για ένα διάστημα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), στο τμήμα προγραμματισμού και παραγωγής. Εκεί γνώρισα εκ των έσω τη δυναμική ενός μεγάλου πολιτιστικού οργανισμού, με εκδηλώσεις ευρείας κλίμακας. Στη συνέχεια εργάστηκα στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ) του ΟΗΕ, συμμετέχοντας σε προγράμματα που υλοποιήθηκαν σε συνεργασία με φορείς όπως η Ύπατη Αρμοστεία και η UNICEF. Ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, αλλά εξίσου πολυδιάστατο και απαιτητικό. Σήμερα δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στην Ιταλία και την Ελλάδα ως υπεύθυνη πολιτιστικής επικοινωνίας και διοργάνωσης εκδηλώσεων. Συνεργάζομαι με φεστιβάλ, μουσεία, εκδοτικούς οίκους, καθώς και με εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της διαχείρισης κινδύνου (Risk Management) στην Πολιτιστική Κληρονομιά. Ένα ιδιαίτερα εξελισσόμενο πεδίο, το οποίο είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα μέσω εξειδικευμένων σεμιναρίων στην Πάντοβα, τα οποία διοργανώθηκαν από το Πανεπιστήμιο της Πάντοβα σε συνεργασία με τα πανεπιστημιακά Μουσεία της πόλης.

Πώς ήταν η εμπειρία σου στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), το οποίο είναι καινούργιο για τα ελληνικά δεδομένα;

Η πρακτική μου άσκηση στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), στο τελευταίο έτος του πτυχίου μου, υπήρξε καθοριστική για την επαγγελματική μου πορεία. Οι άνθρωποι εκεί ήταν εξαιρετικοί, με βοήθησαν να προσαρμοστώ, να κατανοήσω πώς λειτουργεί ένας πολιτιστικός οργανισμός και, κυρίως, μου δίδαξαν τι σημαίνει συνεργασία και επαγγελματισμός στην πράξη. Νιώθω τυχερή που το πρώτο μου εργασιακό περιβάλλον έγινε σε ένα τόσο υποστηρικτικό κλίμα. Δούλεψα στο τμήμα Διοικητικών Υπηρεσιών και Ανθρώπινου Δυναμικού, σε μια κρίσιμη περίοδο και για το ίδιο το μουσείο, αφού το 2020 άνοιξε επίσημα με τη μόνιμη συλλογή του. Έως τότε λειτουργούσε κυρίως με περιοδικές εκθέσεις και δράσεις, οπότε αυτή η μετάβαση ήταν μια σημαντική εξέλιξη για τα ελληνικά δεδομένα.

Πιστεύω πως για κάθε νέο είναι απαραίτητο να πάρει το ρίσκο μιας συνέντευξης, να ξεκινήσει μια πρακτική, ακόμη και αν δεν είναι σίγουρος. Μόνο βιωματικά μπορείς να ανακαλύψεις τι σου ταιριάζει, τι σε εμπνέει και, εξίσου σημαντικό, τι δεν σου ταιριάζει. Η επαφή με διαφορετικά ερεθίσματα είναι ο μόνος τρόπος για να χαράξεις σταδιακά τον δικό σου δρόμο. Αυτή τη στάση απέναντι στη ζωή μού θυμίζει και ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία: το Ikigai, η ιαπωνική φιλοσοφία γύρω από την αναζήτηση του «raison d’être», του προσωπικού «λόγου ύπαρξης». Το να βρεις αυτό που αγαπάς, αυτό στο οποίο είσαι καλός, αυτό που χρειάζεται ο κόσμος και αυτό για το οποίο μπορείς να δραστηριοποιηθείς επαγγελματικά είναι μια διαρκής εξερεύνηση. Για μένα, αυτή η διαδρομή ξεκίνησε στο ΕΜΣΤ.

Όσο διάστημα εργαζόσουν στο ΕΜΣΤ ερχόταν κόσμος να το επισκεφθεί και να δει τις εκθέσεις;

Υπήρχε μεγάλη επισκεψιμότητα. Είχε μόλις ολοκληρωθεί η εξαιρετική περιοδική έκθεση «Face Forward…into my home», σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Συγκινήθηκα ιδιαίτερα όταν μερικά χρόνια αργότερα, ως εργαζόμενη στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (ΔΟΜ) του ΟΗΕ, έπεσε τυχαία στα χέρια μου ο κατάλογος της συγκεκριμένης έκθεσης. Την ίδια περίοδο στο ΕΜΣΤ πραγματοποιήθηκαν και τα εγκαίνια της εγκατάστασης «Εργαστήριο Διλημμάτων» («Laboratory of Dilemmas») του Γιώργου Δρίβα, η οποία ήταν η εθνική συμμετοχή της Ελλάδας στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2017.

Το Μιλάνο πώς σου φάνηκε;

Ξεκίνησα το μεταπτυχιακό μου στη Διαχείριση Πολιτιστικών Οργανισμών (Arts & Cultural Management) τον Ιανουάριο του 2021, τη δεύτερη χρόνια της πανδημίας. Παρά τις δυσκολίες, τα μαθήματα γίνονταν διά ζώσης, οπότε μετακόμισα κανονικά στο Μιλάνο. Είχα αποφασίσει σχετικά νωρίς το αντικείμενο του μεταπτυχιακού μου, κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους των προπτυχιακών μου σπουδών, όταν παρακολούθησα ένα μάθημα επιλογής με τίτλο «Διοίκηση Πολιτισμικών Θεσμών», μέσα από το οποίο ήρθα σε επαφή με την πληθώρα των επαγγελμάτων του πολιτισμού. Η καθημερινότητα στο Μιλάνο ήταν πολύ έντονη, με διάβασμα, παρουσιάσεις, ατομικές και ομαδικές εργασίες, όχι μόνο εξεταστικές. Ευτυχώς, έμενα στο κέντρο της πόλης, κοντά στο πανεπιστήμιο, και αυτό με βοήθησε να προσαρμοστώ πιο εύκολα και να βρω τον ρυθμό μου. Ήταν μια εποικοδομητική εμπειρία, αν και απαιτητική, που με εξέλιξε τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά.

Σε σχέση με την πολιτιστική ταυτότητα του Μιλάνου ποια χαρακτηριστικά πράγματα θα ανέφερες;

Το Μιλάνο είναι μια ιταλική πόλη με ιδιαίτερη πολιτιστική ταυτότητα. Συνδυάζει στοιχεία από την ιστορική κληρονομιά της Ιταλίας με πιο σύγχρονες και μοντέρνες επιρροές. Δεν είναι δηλαδή σαν τη Ρώμη, που μοιάζει με «ανοιχτό μουσείο». Σίγουρα αξίζει να επισκεφθεί κανείς τα μουσεία του Μιλάνου και πάντα προτείνω την επίσκεψη στην Pinacoteca di Brera. Ένα μουσείο ορόσημο για την πόλη αλλά και για εμένα προσωπικά, καθώς έχω εργαστεί εκεί και κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Τι είναι αυτό που κάνει την Pinacoteca di Brera να έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου;

Η Pinacoteca di Brera φιλοξενεί αριστουργήματα της ιταλικής Αναγέννησης αλλά και έργα μοντέρνας τέχνης και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία της Ιταλίας. Δεν είναι τυχαίο ότι συχνά την χαρακτηρίζουν ως «το Λούβρο της Ιταλίας». Ξεκίνησα να εργάζομαι στο Τμήμα Επικοινωνίας του Μουσείου, όταν οι εκδηλώσεις είχαν αρχίσει σταδιακά να πραγματοποιούνται και πάλι με φυσική παρουσία. Ασχολήθηκα κυρίως με την επικοινωνία και την οργάνωση εκδηλώσεων, όπως παρουσιάσεις βιβλίων και συνεντεύξεις Τύπου, πολλές από τις οποίες μεταδόθηκαν και μέσω live streaming. Υπήρξε μια πολύτιμη εμπειρία, όχι μόνο γιατί δούλεψα σε έναν κορυφαίο πολιτιστικό φορέα της Ευρώπης, αλλά και γιατί συνεργάστηκα με ανθρώπους με βαθιά γνώση, ενθουσιασμό και ομαδικό πνεύμα. Αξίζει να αναφέρω ότι η συνεργασία μας γινόταν εξ ολοκλήρου στα ιταλικά. Αν κάποιος σκέφτεται να σπουδάσει ή να εργαστεί στην Ιταλία, θα πρότεινα ανεπιφύλακτα να επενδύσει στη γλώσσα, καθώς ανοίγει πόρτες όχι μόνο στις σπουδές και τον χώρο εργασίας, αλλά και στην καθημερινότητα.

Ο πολύς κόσμος συνήθως όταν μιλάει για το Μιλάνο έχει στον νου του το Ντουόμο, τη σκάλα του Μιλάνου, τη Ferrari, αλλά και τη μόδα. Είναι διαφορετικοί τομείς του πολιτισμού της πόλης, που όμως έχουν μεγάλη απήχηση διεθνώς. Εσύ είχες καθόλου επαφή με αυτό το κομμάτι;

Σίγουρα. Στο Μιλάνο, διοργανώνονται κάθε χρόνο πολλές εκδηλώσεις, όπως Fashion Week, Art Week, Design Week, αλλά και σημαντικά αθλητικά γεγονότα. Πρόκειται για διοργανώσεις που προσελκύουν ένα ευρύ κοινό από όλο τον κόσμο. Προσωπικά πιστεύω ότι ο πολιτισμός είναι άμεσα συνδεδεμένος τόσο πρακτικά όσο και οικονομικά με τον τουρισμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Πολύ συχνά, όταν κάποιος ταξιδεύει σε έναν προορισμό για έναν συγκεκριμένο σκοπό, για παράδειγμα να παρακολουθήσει ένα αθλητικό γεγονός, συνδυάζει το ταξίδι του με επισκέψεις σε πολιτιστικούς χώρους. Αν, για παράδειγμα, πήγαινα φέτος στο Άμπου Ντάμπι να δω τους αγώνες των ελληνικών ομάδων, δεν θα έχανα την ευκαιρία να επισκεφθώ και το Μουσείο του Λούβρου στο Άμπου Ντάμπι.

Αντίστοιχα και στο Μιλάνο, όπως και σε οποιαδήποτε άλλη πόλη του κόσμου, κάθε επισκέπτης εστιάζει στα ενδιαφέροντα του: κάποιον μπορεί να τον συναρπάζει η μόδα, κάποιον άλλον η εμπειρία της όπερας στη Σκάλα, τα μουσεία ή κάποιο μεγάλο αθλητικό γεγονός, όπως ένα ποδοσφαιρικό ντέρμπι στο ιστορικό Σαν Σίρο. Το Ντουόμο φυσικά είναι ένα από τα πιο εμβληματικά σημεία της πόλης, ιδίως οι ταράτσες του, με την πανοραμική θέα, είναι μοναδικές. Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί τομείς συνθέτουν τον πολιτιστικό χαρακτήρα της πόλης. Όπως λένε «ένα βιβλίο διαβασμένο από χίλιους ανθρώπους είναι χίλια διαφορετικά βιβλία». Έτσι και μια πόλη, αν την επισκεφθούν 10 άνθρωποι θα ζήσουν 10 εντελώς διαφορετικές εμπειρίες. Αυτή η πολυμορφία, η δυνατότητα προσωπικής σύνδεσης με έναν προορισμό, είναι ίσως το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του πολιτιστικού τουρισμού.

Έχοντας ζήσει στην Ιταλία πώς βλέπεις την κατάσταση της αξιοποίησης της πολιτιστικής κληρονομιάς στην Ελλάδα; Βλέπεις διαφορές;

Ίσως στην Ιταλία ο πολιτισμός να αντιμετωπίζεται περισσότερο ως «βαριά βιομηχανία». Στην Ελλάδα αναμφισβήτητα υπάρχουν ευκαιρίες και έχουμε λαμπρά παραδείγματα που αποδεικνύουν πώς μπορεί να αξιοποιηθεί η πολιτιστική μας κληρονομιά με σύγχρονους όρους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), το πρώτο μουσείο στην Ευρωπαϊκή Ένωση αισθητηριακά προσβάσιμο για άτομα με αυτισμό. Εξαιρετική είναι και η νέα του περιοδική έκθεση «Why Look at Animals?», η μεγαλύτερη που έχει διοργανώσει ποτέ.

Πρόσφατα είχα επίσης την ευκαιρία να παρευρεθώ στη Συνέντευξη Τύπου της αναδρομικής έκθεσης «Takis 1∞», στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή, με τη συμβολή του Ιδρύματος Takis, τιμώντας τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Παναγιώτη Βασιλάκη (Takis). Η περιοδική έκθεση παρουσιάζεται παράλληλα και στα δύο μουσεία του Ιδρύματος, στην Αθήνα και στην Άνδρο, μια ακόμη εξαιρετική πρωτοβουλία πολιτιστικής εξωστρέφειας. Φυσικά και στον τομέα των φεστιβάλ και του κινηματογράφου παρατηρούμε εξαιρετικές δουλειές. Πιστεύω πως υπάρχει ακόμη μεγαλύτερο περιθώριο αξιοποίησης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς όχι μόνο μέσα από θεσμικές πρωτοβουλίες, αλλά και μέσω συνεργειών ανάμεσα σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, αλλά και καλλιτέχνες. Το πιο ενθαρρυντικό είναι πως βλέπουμε πια νέους ανθρώπους να επισκέπτονται συστηματικά πολιτιστικούς οργανισμούς τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Οι πολιτιστικοί φορείς έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται την ανάγκη να απευθυνθούν σε ένα πιο ευρύ και ποικιλόμορφο κοινό, κάτι που θεωρώ πολύ θετικό για το μέλλον.

Πώς σχεδιάζεις να αξιοποιήσεις τις γνώσεις σου στην επικοινωνία, στη διοίκηση κτλ. σε συνδυασμό με την πολιτιστική διαχείριση και τον τουρισμό;

Το τελευταίο διάστημα, παράλληλα με την επαγγελματική μου δραστηριότητα, έχω δημιουργήσει μια σελίδα στο Instagram που ονομάζεται @arte_thetraveller. Η λέξη «arte», που σημαίνει «τέχνη» στα ιταλικά, δημιουργεί ένα χαριτωμένο λογοπαίγνιο με το πρώτο μέρος του ονόματός μου. Η λέξη «traveller» προέκυψε εντελώς φυσικά, καθώς αγαπώ τα ταξίδια, αλλά και λόγω της δουλειάς μου ταξιδεύω συχνά, κυρίως μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Μέσα από τη σελίδα αυτή μοιράζομαι τη δική μου οπτική για τα ταξίδια και τις τέχνες. Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν δημιουργικό συνδυασμό τουρισμού και πολιτισμού, όπως τον βιώνω μέσα από επισκέψεις σε μουσεία, εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις, λογοτεχνικές δράσεις, αλλά και μουσικές εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, πρόσφατα παρευρέθηκα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης (ΔΕΒΘ), με τιμώμενη χώρα την Ιταλία. Του χρόνου στο αντίστοιχο Salone del Libro στο Τορίνο τιμώμενη χώρα θα είναι η Ελλάδα.

Θα χαρώ ιδιαίτερα να ακολουθήσουν τη σελίδα μου τόσο απόφοιτοι όσο και φίλοι ή συγγενείς τους που ενδιαφέρονται για την τέχνη, τα ταξίδια και τον πολιτισμό. Έρχονται υπέροχα πράγματα, μείνετε συντονισμένοι!

Άρα η επαγγελματική σου ζωή είναι μοιρασμένη μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας;

Ναι, η Ελλάδα και η Ιταλία μοιράζονται πολλά κοινά ως μεσογειακοί πολιτισμοί, ιδιαίτερα στον τομέα διαχείρισης του Πολιτισμού και του Τουρισμού. Στα μελλοντικά μου σχέδια είναι η διοργάνωση εκδηλώσεων κυρίως στην Ελλάδα. Με ενδιαφέρει να κινηθώ εκτός Αττικής, προς την περιφέρεια, παρουσιάζοντας ιδέες οι οποίες θα αποτελέσουν όχι μόνο πολιτιστικό αλλά και τουριστικό προϊόν που θα προσελκύσει επισκέπτες τόσο από την Ιταλία αλλά και από άλλες χώρες του εξωτερικού, ενισχύοντας τη διαπολιτισμική ανταλλαγή και τη βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη.

Η παιδεία που πήρες στο Αρσάκειο σε έχει βοηθήσει στα σημερινά σου βήματα; Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από το Σχολείο;

Η αγάπη μου για τον πολιτισμό και τα ταξίδια καλλιεργήθηκε από τα πρώτα κιόλας σχολικά μου χρόνια. Θυμάμαι στο δημοτικό τα πρώτα βιβλία που διαβάσαμε και τις συζητήσεις που είχαμε με τους ίδιους τους συγγραφείς, όταν το Σχολείο τους καλούσε για να τους τιμήσει. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι «Το άγαλμα που κρύωνε» του Χρήστου Μπουλώτη και στη συνέχεια η συγκινητική μας επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου είδαμε από κοντά «Το Προσφυγάκι». Αξέχαστες μου έχουν μείνει οι εκπαιδευτικές επισκέψεις μας σε μουσεία, οι θεατρικές παραστάσεις που παρακολουθούσαμε, αλλά και οι παραστάσεις στις οποίες συμμετείχαμε οι ίδιοι με αφορμή σχολικές γιορτές και επετείους. Προσωπικά συμμετείχα ανελλιπώς από το νηπιαγωγείο μέχρι και τη Β’ Λυκείου σε όλες τις σχολικές παραστάσεις.

Η σχέση μου με το Αρσάκειο ξεκινάει ουσιαστικά πριν ακόμη γεννηθώ, καθώς και οι δύο οικογένειες, της μητέρας μου και του πατέρα μου, έχουν ιδιαίτερη σχέση με το Σχολείο. Η μητέρα μου, Αύρα Ευαγγελάτου, είναι απόφοιτη του Τοσιτσείου Εκάλης και καθηγήτρια Βιολογίας στο Αρσάκειο Ψυχικού. Η μητέρα της επίσης απόφοιτη του Τοσιτσείου. Από την πλευρά του πατέρα μου, η γιαγιά μου αν και αποφοίτησε από τις Ουρσουλίνες συνδέεται με μια πολύ γλυκιά ιστορία με το Αρσάκειο: το ’50, όταν το Αρσάκειο Ψυχικού λειτουργούσε ως νοσοκομείο, προσέφερε τις υπηρεσίες της εκεί ως εθελόντρια νοσοκόμα και έτσι γνωρίστηκαν με τον παππού μου, τότε νέο γιατρό.

Από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις είναι οι εκπαιδευτικές εκδρομές. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη μας περιβαλλοντική εκδρομή στην Γ΄ Γυμνασίου στο Νυμφαίο της Φλώρινας, στην οποία συμμετείχαμε κατόπιν επιλογής οι μαθητές που είχαμε εκπονήσει σχετικές εργασίες. Εκεί επισκεφθήκαμε τον «Αρκτούρο» και το Κτήμα Άλφα. Θυμάμαι με νοσταλγία τον ενθουσιασμό μου για την πρώτη μας εκπαιδευτική εκδρομή και τα αναμνηστικά δωράκια που έφερα στους συγγενείς μου. Εξίσου έντονες είναι και οι αναμνήσεις μου από τους απογευματινούς ομίλους. Συμμετείχα τόσο στους ρητορικούς όσο και στους αθλητικούς ομίλους. Μια ιδιαίτερη στιγμή για μένα ήταν η χρονιά που οι Αρσάκειοι Ρητορικοί Αγώνες διεξήχθησαν στο Τοσίτσειο της Εκάλης και είδα για πρώτη φορά το Σχολείο που είχα γνωρίσει μέσα από τις ιστορίες της μητέρας μου, που είχε φοιτήσει εκεί. Από τις τελευταίες, αλλά πολύ ξεχωριστές σχολικές μου αναμνήσεις είναι η εκδρομή της Γ΄ Λυκείου στη Θεσσαλονίκη. Ήταν η πρώτη μου επίσκεψη στην πόλη και με κέρδισε αμέσως. Θεωρώ πως είναι ένας πανέμορφος προορισμός και αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα συνεδριακού τουρισμού στα Βαλκάνια.

Άρτεμις, σε ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη και σου ευχόμαστε να ευοδωθούν τα σχέδιά σου.

Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Είμαι πολύ περήφανη για το Σχολείο μου και για την νέα περίοδο την οποία διανύει. Χαίρομαι ιδιαίτερα που υπάρχει αυτός ο σύνδεσμος μεταξύ αποφοίτων και έτσι μπορούμε να γνωρίσουμε αποφοίτους και από άλλα Αρσάκεια της Ελλάδας.